“Güneş” ile “gölge” arasında hepimizin bildiği gibi bir ilişki vardır. Üstelik Kuran’da bu ilişkiye dikkat çekilir. Kuran’da birbiriyle ilişkili “Güneş(Şems)” ve “gölge-karanlık (zalle)” kelimelerinin tüm türevleri; birbirleriyle eşit olarak 33’er defa geçmektedir. “Güneş” ile “gölge” arasında ilişki kurulan ayet şöyledir:
Rabbinin gölgeyi nasıl yaydığını görmez misin ? Dileseydi onu sabit yapardı. Güneş’i ona delil kıldık. (25:45)
Kuran’da “Güneş”in doğuşuna göre belirlediğimiz iki yönden bahsedilir; bunlar “doğu” ve “batı”dır. “Doğu-doğmak (şark)” kelimesi tüm türevleriyle 17, “batı-batmak (garp)” ise tüm türevleriyle 16 defa geçerler ki; bunun toplamı 33’tür ve bu yönleri oluşturmaya sebep olan Güneş’le aynı sayıya denk gelmektedir.
Dünyamız’a ulaşan “ışığın” en önemli kaynağı Güneş’tir. Aydan bize gelen “ışık” bile Güneş’in “ışık” kaynağı olmasından ve Ay’ın onu yansıtmasıyla oluşur. Güneş hem ışık, hem de ısı kaynağıdır. “Güneş” ve “bir ışık (nur)” kelimelerinin arasındaki bağlantı açıktır ve bu iki kelimenin her biri 33’er kez geçmektedir. (“Işık” kelimesinin “bir ışık” şeklindeki yalın formu 33 defa geçmektedir.)
Böylece “Güneş” kelimesi mucizevi bir şekilde; hem ayetlerde arasında ilişki kurulan “gölge” kelimesiyle, hem oluşmalarına sebep olduğu “doğu” ve “batı” yönlerinin toplamıyla, hem de kendi bir özelliğini ifade eden “bir ışık” kelimelerinin birbiriyle eşit şekilde, 33’er defa geçmektedir.
| Kelime | Kuran’da Tekrarlanma Sayısı |
| Güneş | 33 |
| Gölge | 33 |
| Doğu ve Batı | (16 + 17) 33 |
| Bir Işık | 33 |