GÜNEŞ VE AÇISAL ÇAPI

Kuran’da “Güneş(Şems)” kelimesi tüm türevleriyle 33 kez geçmektedir. Bunların 32 tanesi belirtililik takısıyla “El-Şems” (İngilizce’deki “the” gibi Arapç’a’da da belirlilik takısı vardır) olarak geçerken, bir tanesi belirtililik takısı olmadan “Şems” diye geçmektedir. (bu istisnai geçiş 76-İnsan Suresi 13. ayette, “ahirette Güneş’in kavurucu sıcağı olmadığı” söylenirken gerçekleşmiştir).

Güneş’in “açısal çapı” ile ilgili de karşımıza ilginç bir şekilde 32 ve 33 sayıları çıkmaktadır. “Açısal çap”, bir nesnenin belirli bir konuma göre olan boyutunu açı cinsinden verir. “Açısal çap” cisim yaklaştıkça ya da büyüdükçe artar, cisim uzaklaştıkça ya da küçülünce azalır. Güneş’in dünyamız’a en uzak olduğu noktada “açısal çapı” 31,6 (bunun tam sayıya yuvarlatılmış hali 32’dir); en yakın olduğu “açısal çapı” ise 32,7 derecedir.(bunun tam sayıya yuvarlatılmış hali 32’dir); en yakın olduğu “açısal çap” ise 32,7 derecedir (bunun tam sayıya yuvarlatılmış hali 33’tür).

Dünya’daki hayat hem Güneş’in boyutuna ,hem de Dünya’dan uzaklığına hassas bir şekilde bağlıdır. Güneş olduğundan büyük olsa ya da, yakın olsa dünya çok fazla ısınır, hayat mümkün olmazdı; bu iki durum da “açısal çapın” olduğundan büyük olmasına tekabül eder. Güneş olduğundan küçük olsa, ya da Dünya’dan daha uzak olas, bu sefer de Dünya hayatın ortaya çıkması için fazla soğuk bir yer olurdu; bu durum ise “açısal çapın” olduğundan küçük olması durumuna tekabül eder. “Açısal çap” Dünya-Güneş arasındaki, hayatın varlığı açısından oldukça, kritik ayarlarıtek bir kriterle ifade etmesi açısından enteresandır. (Kuran’da geçen “Güneş” kelimesinin astronomik fenomenlerle bu uyumu Caner Taslaman ve Enis Doko tarafından keşfedilmiştir.)

Güneş kelimesinin tüm türevlerinin geçtiği yerler kitabımızda (sayfa 301) belirtilmiştir.